Ζακ Νταλκρόζ, Εμίλ

(Émile Jacques Dalcroze, Βιέννη 1865 – Γενεύη 1950). Ελβετός συνθέτης και παιδαγωγός. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές στη Γενεύη σπούδασε μουσική στο Παρίσι και στη Βιέννη. Έπειτα επέστρεψε στη Γενεύη όπου δίδαξε αρμονία στο ωδείο της πόλης. Το 1910 ίδρυσε στο Χιλεράου, κοντά στη Δρέσδη, μουσική σχολή την οποία διατήρησε έως το 1914. Μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο επανήλθε στη Γενεύη, όπου έμεινε έως τον θάνατό του και δίδαξε στο εκεί ινστιτούτο Ζ.Ν. Εισηγήθηκε νέο σύστημα μουσικής και ρυθμικής αγωγής των παιδιών, το οποίο ονόμασε ευρυθμική. Ως μουσικός, άλλωστε, δεν υπήρξε μόνο ο ουσιαστικός δημιουργός της ρυθμικής γυμναστικής αλλά και ο δημιουργός ελβετορομανικού ρυθμού λαϊκής μουσικής, που εμπλούτισε τη λαογραφία της πατρίδας του. Συνέθεσε, επίσης, αξιόλογα συμφωνικά έργα, όπως η Γιορτή της νεότητας, Κοντσέρτο για δύο βιολιά (1918).